Hoihoi,

Vandaag heb ik even een verhaaltje tussendoor ;).

Ik heb al een aantal weken niks geschreven. De reden hiervan is dat het eigenlijk allemaal wel op rolletjes loopt en dat er elke dag wat bijzonders gebeurt om over te schrijven en ik daarvoor vaak niet weet waar en hoe ik moet beginnen.

Eergisteren had ik de geniale ingeving om een omschrijving te geven van mijn situatie op dit moment en dan wilde ik vooral de bijzondere punten benadrukken. Natuurlijk is het me eergisteren niet gelukt om hieraan te beginnen dus had ik het uitgesteld naar gisteren, maar het werd toch vandaag (wat ook wekelijks gebeurt met mijn studie, hihi. Sorry meneer Huismans, uiteindelijk zal het een top verslag worden!).

Wat ik zojuist heb meegemaakt vond ikzelf bijvoorbeeld een bijzonder moment. Vanochtend wilde ik naar café Javas gaan om aan mijn verslag te werken en wat zaakjes te regelen. Net op het moment dat ik wil weggaan, begint het keihard te regenen. Ik had mijn spullen in ieder geval gepakt en wilde meteen op de boda (de boda boda is HET vervoersmiddel in Oeganda, foto is vinden onder het kopje foto's) stappen als het droog was. Nou, zo gezegd zo gedaan. Het is droog, de bekende boda komt meteen aanrijden en ik weet dat ik zonder te overleggen over de prijs kan opstappen. De prijs daar discussieer ik niet meer met ze over. Of ik nu naar Acacia Mall of Oasis Mall ga, dat is gewoon standaard 5000 shilling omgerekend €1,31. Inmiddels weten ze dat ook van mij, dus dat scheelt weer energie :). Eenmaal onderweg begint het weer opnieuw keihard te regenen. Bij de eerste benzinepomp dus even stoppen om te schuilen. Het was erg grappig om te zien dat er gewoon bijna geen plek meer was bij de benzinepomp om te schuilen, want blijkbaar hadden niet alleen wij het geniale idee om daar te gaan schuilen. Stond ik daar als enige mzungu (witte) tussen. Daar moest ik natuurlijk even een fotootje van maken (deze kun je vinden bij foto's). Tijdens het wachten heb ik ook even geteld hoeveel boda drivers er aan het slapen waren op hun boda. Dat waren er negen. Uiteindelijk, na 20 minuten wachten, hebben we (de boda driver en ik) maar besloten om onze weg te vervolgen aangezien het iets minder hard regende en het er niet naar uitzag dat het zou stoppen met regenen. Nou, dat was een ramp. Het ging alleen maar harder regenen en we waren zeiknat. Kleine watervallen langs de weg, alles stond natuurlijk meteen vast aangezien alles stopt als het regent, mensen die onder den oplegger van een vrachtwagen een stoeltje hadden neergezet om daaronder te schuilen, auto's die langs je heen rijden en ervoor zorgen dat de waterval niet naar beneden ging via de weg maar via de boda driver en mij en dan weer via de weg. Kortom, een top rit! Ik heb mijn boda driver een bakje (halve liter, want de thee wordt in een theepot gebracht in plaats van in een 'gewoon' theeglas) gegeven en mezelf een cappuccino om even op te warmen. Het voelde net alsof ik weer even in Nederland was! Mijn kleren zijn nog steeds zeiknat, maar gelukkig kennen de medewerkers mij hier zo goed dat één jongeman zijn blouse heeft geleend (daar heb ik natuurlijk ook een fotootje van). Toen was mijn hele dag weer goed, haha. Maar toen. Op het moment dat ik weg wilde gaan en ik zijn blouse terug wilde geven en mijn vestje terug wilde, seinde hij dat dat niet kon vanwege zijn bazin. Wat ervoor zorgde dat ik nu zijn blouse heb en hij mijn vestje, haha.

Volgende verhaaltje volgt weer binnenkort :). Anders wordt het weer zo'n lang verhaal ;)